Zakończenie prac konserwatorskich leżajskiej ambony

Nasza bazylika z każdym rokiem odzyskuje swój dawny blask. Ambona leżajskiej bazyliki po rocznych pracach konserwatorskich odzyskała swój niepowtarzalny wygląd, splendor i pierwotne piękno. Prace konserwatorskie były prowadzone przez warsztat Stanisława Kłosowskiego wybitnego konserwatora dzieł sztuki, doktoranta na Wydziale Historycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Z radością przedstawiamy Wam owoce żmudnej pracy, mamy nadzieję, że fotografie, choć w niewielkim stopniu będą zachętą by leżajską ambonę zobaczyć na własne oczy. 

 

Obok zdjęć zapraszamy Was do przeczytania krótkiej noty historycznej i opisu leżajskiej ambony:

 

Wyjątkowym elementem wyposażenia nawy głównej jest późnorenesansowa ambona, z poł. XVII w. Swoje powstanie zawdzięcza prawdopodobnie snycerzom bernardyńskim. Składa się z trójdzielnego parapetu, udekorowanego kręconymi kolumnami i wnękami nisz. Dekorację figuralną stanowią rzeźby Chrystusa 
i czterech Ewangelistów. Zbawiciel występuje z uczniami jako ich Nauczyciel. 
W lewej dłoni trzyma kulę ziemską. Jego prawa dłoń, z charakterystycznym układem palców, nawiązuje do starożytnego rytuału cesarskiego i wyraża czynność przemawiania. Od strony prezbiterium kazalnicę zdobi obraz św. Grzegorza Wielkiego, papieża (zm. 604). Spiralnie rzeźbione kolumny wspierają ażurowy baldachim w kształcie tiary papieskiej. 

 

Na szczycie wyeksponowana jest, rzadko występująca w takim kontekście ikonograficznym, postać Boga Ojca siedzącego na obłokach, podtrzymującego lewą dłonią kulę ziemską, spoczywającą na kolanach. Tylną ścianę ambony, na wysokości kazalnicy, zdobią obrazy Madonny z Dzieciątkiem oraz 
św. Bonawentury w stroju kardynalskim i św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus na prawym ramieniu i lilią w lewej dłoni, wybitnych teologów i kaznodziei franciszkańskich. Ambonę charakteryzuje głębia treści wystroju figuralnego i wysoki poziom warsztatu plastycznego. Według tradycji rzeźba anioła stojącego na posadzce, podtrzymującego kazalnicę, znajduje się w miejscu, gdzie w 1590 r. dokonało się pierwsze objawienie Bogurodzicy.